ابلاغ سیاست های کلی آمایش سرزمین به کلیه دستگاه های اجرایی جهت قراردادن این سیاست ها در کلیه برنامه ریزی ها و سیاست سازی ها.

سیاستهای کلی آمایش سرزمین

الف – توسعه منابع انسانی به عنوان رکن اصلی آمایش سرزمین از طریق :

1 – تربیت انسانهای سالم ، با انگیزه ، شاداب،متدین ، وطن دوست ، جمع گرا ، نظم پذیر و قانون گرا.

2 – ارتقاء سطح آموزش ، پژوهش و بهره وری نیروی کار در جهت افزایش سهم منابع انسانی در ترکیب عوامل مؤثر در تولید ثروت ملی .

3 – برقراری تناسب کمی و کیفی جمعیت و استقرار متعادل آن در پهنه سرزمین و تعمیم و گسترش شبکه های ارتباطی و اطلاعاتی .

4 – بهبود شاخص های توسعه انسانی با تأکید بر تدین ، شکوفایی استعدادها و خلاقیت ها ، گسترش سلامت و ارتقاء سطح دانش عمومی

ب – توجه به یکپارچگی ملی و سرزمینی و تقویت هویت اسلامی – ایرانی و مدیریت سرزمین ار طریق :

1 – استفاده مؤثر از موقعیت ، میراث تاریخی و جاذبه های فرهنگی و طبیعی کشور در مسیر اهداف توسعه ، تقویت گردشگری و حفاظت از سوابق تاریخی .

2 – تنظیم اثر بخش رابطه دولت و مردم و افزایش سازمان یافته سهم مردم در امورکشور با توجه به سیاست های کلی مصوب در بخش « وحدت و همبستگی ملی » ، «امنیت ملی » و « اقوام و مذاهب » .

3 – تعامل سازنده میان ارزش ها و مزیت های مناطق گوناگون کشور با استفاده از ظرفیت های فرهنگی ، آموزشی ، اقتصادی و انگیزه های ملی و اقدام در جهت تفویض اختیارات مناسب قانونی به سطوح منطقه ای و محلی با رعایت  تمرکز امور سیاستگذاری و حاکمیتی .

ج – ارتقای کارایی و بازدهی اقتصادی و تسهیل روابط  درونی و بیرونی اقتصاد کشو ر با :

1 – تقسیم کار ملی با توجه به استعداد های طبیعی و خلق مزیت های جدید  در مناطق مختلف کشور

2 – هم افزایی مزیت های کشور ، نوسازی بخش کشاورزی متناسب با منابع تولید و پهنه بندی اقلیمی ، اصلاح و تکمیل زنجیره های تولید صنعتی ، سازماندهی بخش خدمات نوین و تولید کالا و خدمات دانش پایه .

3 – فراهم آوردن زمینه های مناسب مدیریتی و زیر بنایی در مناطق مختلف و ارتقاء مستمر سطح شاخص بهره وری ملی و افزایش سهم منابع انسانی در تولید ثروت ملی متناسب با استعداد مناطق کشور.

د – دستیابی به تعادل های منطقه ای متناسب با قابلیت ها و توان های هر منطقه با توجه به نکات زیر :

1 – ایجاد امکانات عادلانه و فرصت های برابر و رفع تبعیض ناروا در مناطق مختلف کشور.

2 – تعیین نقش ملی و فرامرزی مناطق مختلف کشور برای رسیدن به تعادل های منطقه ای و تقویت وحدت و یکپارچگی ملی .

3 – فراهم آوردن زمینه های مناسب برای افزایش سهم جمعیت و فعالیت در مناطق کم تراکم با اولویت مناطق شرقی و جنوبی کشور.

هـ - سازمان بخشی فضای مناسب مراکز زیست و فعالیت بویژه در مناطق مرزی با تأکید بر مشارکت مؤثر مردم با :

1 – ساماندهی ، مدیریت کلان و نظارت مستمر بر پیشرفت و آبادانی کشور با ایجاد شبکه به هم پیوسته مناطق اسکان و فعالیت های ملی و تعریف نقش و کارکرد فرا ملی هر یک از آنها در جهت تحقق اهداف چشم انداز و اوصل آمایش سرزمین .

2 – تقویت هدفمند عوامل پیشرفت و آبادانی در مناطق حساس و ویژه با توجه به ملاحظات دفاعی ، امنیتی ، فرهنگی اجتماعی و زیست محیطی و افزایش نقش و فعالیت مردم در فرایند توسعه .

3 – توسعه هماهنگ جزایر و سواحل جنوب و شمال کشور با بهره گیری از ظرفیت استان های همجوار ، موقعیت جغرافیایی ، زیر بناهای اساسی ، منابع دریایی و نفت و گاز و استقرار صنایع مرتبط ، پشتیبان و انرژی بر و توسعه بازرگانی ، گردشگری ، آموزش عالی ، فنی  - حرفه ای و تحقیقات با تقویت تعامل فراملی (طی ده سال در قالب دو برنامه پنج ساله )

4 – توسعه هماهنگ مناطق مرزی در شرق و غرب کشور با تقویت امور زیر بنایی و بهره گیری از مزیت های نسبی جهت توسعه ظرفیت ملی گردشگری ، آموزشی ، بازرگانی  و تعامل فرامرزی .

و – رعایت ملاحظات امنیتی و دفاعی در استقرار جمعیت و فعالیت در سرزمین با تکیه بر :

1 – انتخاب مکان های مناسب و استقرار مراکز زیست و فعالیت و همچنین مراکز حیاتی و حساس ، متناسب با ملاحظات اقتصادی ، اجتماعی ، سیاسی ، فرهنگی بویژه امنیتی و پدافند غیر عامل .

2 – ارتقاء فعالیت های توسعه ای ملی و استانی در مناطق مرزی با اعطای مشوق های اقتصادی و تقویت زیربناها و استقرارمناسب جمعیت و تقویت نیروهای نظامی و انتظامی متناسب با تهدیدات.

3 – ساماندهی سطوح خدمات و استقرار جمعیت در کشور با توجه به مدیریت سوانح طبیعی ، حوادث و منابع آب و رعایت شرایط زمین شناسی جهت افزایش ضریب ایمنی تأسیسات زیر بنایی و حیاتی و ابنیه مراکز جمعیت و شهرها و روستاها.

4 – تقویت همگرایی ، یکپارچگی ملی ، وحدت و پیوندهای اجتماعی با ارتقاء سطح توسعه یافتگی مناطق محتلف کشور و ایجاد قطب ها و کانون های توسعه .

5 – پیشگیری از مهاجرت های بی رویه به مرکز استانها با تدابیر لازم .

ز – استفاده از موقعیت ممتاز جغرافیایی در جهت کسب جایگاه شایسته منطقه ای و جهانی از طریق :

1 – تعامل و همکاری با کشورهای منطقه و جهان بویژه حوزه تمدن ایرانی – اسلامی با تقویت نقش آفرینی سیاسی ، اقتصادی ، فرهنگی و امنیتی کشور در جهت تأمین منافع ملی یا مشترک.

2 – تقویت شبکه ریلی و راههای ارتباطی اصلی و شریانی سرزمین و تبدیل کشور به مرکز عبور و مرور هوایی منطقه برای ترانزیت کالا ومسافر و نیز ایفای نقش مرکزیت مبادله انرژی (نفت ، گاز، برق ) و مخابرات در منطقه به منظور حفظ امنیت و منافع ملی .

3 – جلب مشارکت کشورهای منطقه در طراحی ، سرمایه گذاری و فعالیت  های مشترک در زمینه های مختلف بویژه اقتصادی و زیربنایی در جهت تأمین منافع مشترک منطقه ای .

4 – ایجاد و تقویت نهادها و تشکل های منطقه ای در زمینه های گوناگون بویژه ، علمی ، فرهنگی ، اقتصادی ، و زیست محیطی با بهره گیری از عناصر هویت ایرانی – اسلامی.

5 – انتخاب تعدادی از کلان شهرها ، بنادر و جزایر مستعد کشور و تجهیز آنها به خدمات پیشرفته ارتباطی و اطلاعاتی برای پذیرش نقش فراملی .

6 – ایفای نقش محوری در تعاملات علمی – فنی با منطقه و سایر کشورها با صدور خدمات فنی ، مهندسی و آموزشی .

ح – حفظ ، احیاء و بهره برداری بهینه از سرمایه ها ، منابع طبیعی تجدید شونده و حفظ محیط زیست در طرح های توسعه .