آقای مهندس احسان درویشان، دانشجوی دوره دکتری این دانشکده گرایش مهندسی زلزله، 26 آبان‌ ماه سال 92 از رساله خود تحت عنوان «تشخیص خرابی سازه‌ها با استفاده از تبدیل هیلبرت-هوانگ و روش دسته‌بندی اطلاعات» در محل سالن کنفرانس شمارۀ 1 دانشکده مهندسی عمران با راهنمایی آقای دکتر قدرتی امیری دفاع خواهد نمود.

چکیده این رساله به شرح زیر می‌باشد:
با تکیه بر دانش مهندسی تاکنون سازه‌های بسیاری طراحی و ساخته شده‌اند. عمر مفید بسیاری از این سازه‌ها هم اکنون رو به اتمام است. تعداد دیگری از این سازه‌ها نیز بر اثر بارهای سرویس و یا بارگذاری نامتعارف دچار خسارت شده‌اند. علاوه بر آن سازه‌های جدید بسیاری نیز همه روزه ساخته شده و مورد بهره برداری قرار می‌گیرند. بدیهی است که هزینه‌های تعمیر و مرمت سازه‌های آسیب دیده و همین طور هزینه‌های نگهداری و بازرسی سازه‌های جدید‌تر در حجم بالا بسیار هنگفت خواهد بود. لذا تشخیص خرابی این سازه‌ها از اهمیت بسزایی برخوردار است. یکی از روشهایی که امروزه مورد توجه قرار گرفته روشهای تشخیص خرابی روشهای مبتنی بر ارتعاش سازه است. این روش‌ها با استفاده از استخراج خصوصیات مودال ارتعاش سازه سعی در تشخیص خرابی در سازه‌ها دارند. بر این اساس تاکنون اکثر روشهای ارائه شده برای تشخیص خرابی سازه‌ها بر روی سازه‌های با رفتار خطی متمرکز بوده است. معدود مطالعات انجام شده بر سازه‌های غیرخطی نیز از سیستمهای ساده جرم-فنر استفاده کرده و یا از معادلات تعادل غیرخطی استفاده کرده‌اند. ضمناً روشهای ارائه شده برای سازه‌های خطی نیز در مواجه با سازه‌های غیرخطی عملکرد مناسبی از خود نشان نداده‌اند. از این رو خلاء یک روش مناسب جهت تشخیص خرابی سازه‌های غیرخطی احساس می‌شود.
هدف از این پزوهش تشخیص خرابی در قابهای خمشی دارای رفتار هیسترزیس می‌باشد. به طور کلی این رساله به دو بخش اصلی تقسیم بندی می‌شود. در بخش اول چند روش زمان-فرکانس جهت پردازش سیگنال با یکدیگر مقایسه شده‌اند و مناسب‌ترین آن‌ها برای پردازش سیگنال قابهای غیرخطی انتخاب شده است. در بخش بعد با استفاده از تکنیک پردازش سیگنال زمان-فرکانس آنی و همین طور تحلیل داده‌های اکتشافی یک روش نوین و همین طور یک معیار جدید جهت تشخیص خرابی قابهای خمشی ارائه شده است. برای این کار یک قاب خمشی فولادی مرجع به صورت سه بعدی مدل شده است. سه شاخص فرکانس، دامنه و انرژی برای تشخیص خرابی مورد بررسی قرار گرفته‌اند. برای تعیین شدت خرابی به صورت کمی، از روش خوشه بندی داده‌ها استفاده شده است. در ‌‌نهایت قابلیت این روش در شناسایی شدت خرابی با استفاده از روش طراحی بر اساس عملکرد برای رکوردهای مختلف زلزله آزمایش شده است. برای این کار آنالیز دینامیکی غیرخطی افزایشی بر روی سازه انجام شده و تغییرات پارامترهای تشخیص خرابی به صورت احتمالاتی بررسی شده است. نتایج نشان می‌دهد پارام‌تر فرکانس که در اغلب روشهای تشخیص خرابی به کار می‌رود، پارام‌تر مناسبی جهت تشخیص خرابی سازه‌های غیرخطی نبوده و معیار انرژی می‌تواند جایگزین مناسبی برای آن باشد. ضمناً استفاده از یک رویکرد احتمالاتی توسط آنالیز غیرخطی افزایشی می‌تواند ابزار مناسبی جهت تشخیص خرابی سازه تحت رکوردهای مختلف زلزله باشد.
رایانامه جهت ارتباط با دانشجوی فوق: darvishan [AT] iust.ac.ir