آقای مهندس احمد رجبیان، دانشجوی دوره دکتری این دانشکده، 17 تیرماه سال 92 از رساله خود تحت عنوان «مدلسازی سانتریفیوژی شیبهای AGS تحت شرایط تراوش» در محل سالن کنفرانس شمارۀ 1 دانشکده مهندسی عمران با راهنمایی آقای دکتر حسین غیاثیان دفاع خواهد نمود.
چکیده این رساله به شرح زیر میباشد: پایداری شیبهای خاکی در آستانه گسیختگی و یا نزدیک به حالت گسیختگی را می توان با کاربرد سیستم ژئوسینتتیک مهار شده ( AGS ) بهبود بخشید. به منظور طراحی بهینه شیبهای AGS ،درک رفتار، تغییر شکلها و عملکرد مولفه های تشکیل دهنده آن در برابر بار های وارده نظیر تراوش امری ضروری به شمار می رود. در این تحقیق با استفاده از آزمایشهای مدل سانتریفیوژ رفتار شیبهای AGS در برابر تراوش مورد ارزیابی قرار گرفته است. آزمایشهای مدل سانتریفیوژ در شتاب g 50 برروی مدلهای شیب AGS و مدل شیب غیر مسلح ساخته شده از ماسه لای دار تحت شرایط تراوشی که با بالا آمدن سطح آب ایجاد می گردد انجام شدند. مهارهای بکار رفته از نوع پیش کشیده بوده و از یک لایه ژئوکامپوزیت جهت مدلسازی فابریک در شیبهای AGS استفاده گردید. با حفظ زاویه قرار گیری مهارها و ارتفاع شیبها، با تغییر در زاویه شیب، تعداد مهارها، نیروی پیش کشیدگی، طول مهارها و سختی المان کششی مهار، رفتار شیب ها تحت شرایط تراوش بررسی گردید. نتایج حاصل حاکی از تاثیر قابل ملاحظه AGS بر پایداری شیب در شرایط تراوش بوده و با افزایش زاویه شیب و طول مهار، کاهش تعداد مهارها، کاهش نیروی پیش کشیدگی و کاهش سختی المان کششی مهارها مقادیر نشست و جابجایی جانبی شیبهای AGS افزایش می یابند. مقایسه نتایج تحلیل تعادل حدی و نتایج آزمایشهای مدل سانتریفیوژ در حالت گسیختگی نشان می دهد که ضرایب اطمینان به طور قابل قبولی پیش بینی می گردد و سطح لغزش روش بیشاپ اصلاح شده به سطح لغزش مشاهده شده نزدیکتر است. به علاوه با در نظر گرفتن عدم یکنواختی تنش AGS در تحلیلها، سطح لغزش پیش بینی شده به سطح لغزش مشاهده شده نزدیکتر می باشد. همچنین در حین اعمال تراوش، مهارهای واقع در بالاترین ردیف و پایین ترین ردیف بترتیب بیشترین و کمترین نیرو را بسیج می کنند. تاثیر افزایش بار مهارهای واقع در ردیفهای نیمه پایینی شیب در افزایش ضریب اطمینان بیش از مهارهای واقع در ردیف های نیمه بالایی شیب می باشد.