دانشکده مهندسی شیمی- اخبار علمی
دفاعیه دکترا در دانشکده مهندسی شیمی، نفت و گاز

بازیابی تصاویر و رنگ‌ها  | تاریخ ارسال: 1402/1/14 | 
مهندس حسین جلیلوند دانشجوی دوره دکتری مهندسی شیمی، به صورت حضوری در ساعت ۱۴:۳۰ روز چهارشنبه ۱۶ فروردین ماه ۱۴۰۲، کلاس ۱۳۰ در دانشکده مهندسی شیمی، از رساله خود با عنوان " مطالعه تجربی و مدلسازی جذب سطحی دی متیل سولفید  از میعانات گازی مرکاپتان زدایی شده با استفاده از کربن فعال اصلاح شده " با راهنمایی خانم دکتر فرزانه فیضی دفاع خواهد نمود.
 چکیده:
 
گوگردزدایی از فرآورده‌های نفتی یکی از مهم‌ترین فرآیندهایی است که با توجه به استانداردهای محیط‌زیستی در سال‌های اخیر به آن توجه ویژه شده است. هدف از این تحقیق، حذف دی‌متیل‌سولفید از میعانات‌گازی مرکاپتان‌زدایی شده جهت دستیابی به سولفورزدایی عمیق است. بدین منظور، کربن فعال با منشا پوست گردو و پوست پسته به عنوان جاذب و محلول نرمال هگزان و دی‌متیل‌سولفید با درصدوزنی‌های مختلف را آماده کرده و جاذب‌ها با چهار یون نقره، مس(I)، مس(II) و آهن(III) به میزان مساوی ۴ درصد جرمی برای اصلاح یونی با یکدیگر مقایسه شدند و یون نقره انتخاب شد. یون نقره با درصد وزنی‌های مختلف به جاذب اضافه و عملکرد آن‌ها با یکدیگر مقایسه شد و یون نقره با ۶ درصد وزنی بهترین عملکرد را نشان داد. همچنین جاذب به دو روش دیگر و با استفاده از اسید و مایع‌یونی اصلاح شد و روش اصلاح با یون بهترین عملکرد را در مقایسه با سایر جاذب‌ها نشان داد. جاذب انتخاب شده با روش‌های BET، TPD، SEM و XRD مشخصه‌یابی شد. جذب با ایزوترم‌های لانگمیر، فرندلیچ، تمکین و دوبینین-رادوشویچ و سینتیک جذب نیز با مدل‌های شبه درجه اول و شبه درجه دوم مدلسازی شد. مدل فرندلیچ با ۰۴۵/۰ درصد خطای نسبی و مدل شبه درجه اول با ۹۹/۰ ضریب رگرسیون به ترتیب مدل‌های برگزیده ایزوترم و سینتیک جذب شدند. همچنین نتایج تجربی جاذب با مدل دانسیته محلی ساده‌شده و پارامترهای انرژی برهم‌کنش لنارد-جونز، طول حفره جاذب، سطح ویژه جاذب و پارامتر برهم‌کنش دوتایی برای اولین بار برای فاز مایع مدلسازی شد. پارامتر انرژی برهم‌کنش لنارد-جونز دی‌متیل‌سولفید و جاذب با افزایش ظرفیت جذب‌سطحی جاذب‌ها بیشتر شد و پارامتر انرژی برهم‌کنش لنارد-جونز نرمال هگزان تقریبا ثابت باقی ماند و اختلاف این دو پارامتر نیز با افزایش ظرفیت جذب‌سطحی جاذب‌ها بیشتر شد. جاذب خام با خطای محاسباتی mmol/gr ۰۰۷۲/۰ کمترین خطا را داشت و جاذب‌های اصلاح شده با یون نقره و با درصد وزنی ۲، ۴، ۶، ۸ و۱۰ درصد به ترتیب خطاهای mmol/gr ۰۷۲۷/۰، ۰۳۷۷/۰، ۰۶۰۱/۰، ۰۶۰۵/۰ و ۰۶۳۴/۰ را داشتند. به این ترتیب کارایی این مدل برای جذب سطحی مایعات ثابت شده است.

واژه‌های کلیدی: جذب سطحی؛ کربن فعال؛ دی‌متیل‌سولفید؛ ایزوترم جذب؛ یون نقره؛ مدل دانسیته محلی ساده شده

 
نشانی مطلب در وبگاه دانشکده مهندسی شیمی:
http://idea.iust.ac.ir/find-15.5827.72233.fa.html
برگشت به اصل مطلب