تکنولوژی غشا ها در چند دهه گذشته توسعه چشمگیری داشته است. بطوری که امروزه اکثر صنایع تمایل به استفاده از این تکنولوژی دارند. دلایل اصلی تمایل به استفاده از تکنولوژی غشاء به موارد ذیل مربوط میشود: 1) صرفه اقتصادی 2) حداقل بودن مشکلات زیست محیطی 3) راندمان بالا 4) عدم نیاز به مواد شیمیایی افزودنی 5) حداقل بودن نیاز به فضای عملیاتی 6) و البته بسیاری از دلایل دیگر گاز طبیعی همچنین دارای مقادیر زیادی هیدروکربنهای سنگینتر و سولفید هیدروژن میباشد. بازیابی این هیدروکربنها از گاز طبیعی به چندین دلیل مطلوب است. اول اینکه انگیزههای اقتصادی وجود دارد زیرا قیمت این هیدروکربنها بطور قابل توجهی بیشتر از متان است که بعنوان سوخت استفاده میشود. همچنین مایعات گازی با جرم مولکولی بالاتر باعث ایجاد لختههای مایع میشوند و این باعث حل شدن جزئی و یا نرم شدن لولهها و وسایل اندازهگیری پلاستیکی میشود. تکنولوژی جداسازی با غشاء یک روش جذاب جهت جداسازی هیدروکربنهای سنگینتر میباشد. آنالیز اقتصادی اولیه نشان دادهاست که این روش دارای مدت برگشت سرمایه کوتاهی میباشد. در حقیقت غشاهای پلیمری که برای جداسازی هیدروکربنها از گاز طبیعی استفاده شدهاند دارای گزینشپذیری متوسطی بوده اند. همچنین غشاهای کربنی نانوپور با گزینش پذیری بالا توسط نفوذ سطحی هیدروکربنهای سنگینتر مناسب میباشند. با توجه به این مقدمه می توان گفت یکی از کاربردهای تکنولوژی جداسازی گازها توسط غشاء، جداسازی پروپان وبوتان از گازهای سبکتر مانند متان می باشد. بطوریکه تاکنون تعدادی واحد صنعتی در این زمینه با موفقیت احداث شده است. در این تکنولوژی، گازهایی مانند پروپان وبوتان امکان عبور از یک غشاء پلیمری نیمه تراوا را می یابند در حالیکه متان و سایر ترکیبات سبک توسط غشاء نگهداشته می شوند. همانطوریکه اشاره شد موفقیت تکنولوژی غشایی بستگی به میزان تراوایی غشاء برای گازهای مورد بحث و میزان انتخاب پذیری غشاء برای این گازها نسبت به متان دارد. هر چه میزان تراوایی غشاء برای این گازهای بیشتر باشد، مقدار غشاء مورد نیاز برای یک جداسازی خاص کاهش می یابد. بنابراین گسترش مرز اقتصادی بودن استفاده از تکنولوژی غشایی برای شیرین سازی گازهای ترش، بستگی به توسعه غشاهایی با تراوایی و انتخاب پذیری بالاتر دارد. در این طرح امکان جداسازی گازهایی مانند پروپان وبوتان از متان با استفاده از فرایند غشایی بررسی می شود. |