اثربخشی محیط‌های آموزشی به تعامل هماهنگ بین فرایندهای آموزشی و محیط داخلی بستگی دارد. بااین‌حال، عدم وجود آسایش حرارتی، می‌تواند باعث ایجاد اختلال در این دینامیک پیچیده شود. قرارگرفتن طولانی‌مدت در معرض شرایط حرارتی نامطلوب می‌تواند منجر به کاهش بهره‌وری و رضایت کلی از محیط یادگیری شود. بسیاری از کلاس‌های دانشجویان پس از اذان ظهر قرار دارند و نوع ارتباط افراد با آب در فرهنگ اسلامی به واسطه وضوگرفتن و شستشوی دست و صورت است که موجب تعدیل دمای سطح پوست بدن و در نتیجه بهبود وضعیت آسایش حرارتی افراد می‌شود. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی میزان وسعت آسایش حرارتی دانشجویان بعد از وضو در مقایسه با دانشجویان بدون وضو در سطوح زمانی 30، 60، 90، و 120 دقیقه در محیط‌های آموزشی است. این پژوهش با شبیه‌سازی آموزشی در یک اتاقک اقلیمی با دماهای از قبل تنظیم شده در محدوده (17، 21، 25، 29) درجه سانتیگراد مورد آزمایش قرار گرفتند. شرکت‌کنندگان شامل 20 مرد در 4 گروه به صورت تصادفی در دو شرایط آزمایشی یک روز با وضو و روز بعد بدون وضو در سطوح زمانی 30، 60، 90، و 120 دقیقه مورد آزمایش قرار گرفتند. روش بکاررفته در این پژوهش از نوع مطالعات آزمایشگاهی و با استفاده از تحلیل آماری درون موردی با نرم‌افزار spss27 انجام شده است. نتایج نشان داد وضو گرفتن افراد قبل از حضور در اتاقک اقلیمی می‌تواند دامنه آسایش حرارتی افراد را به میزان 5/1 ساعت بیشتر از افرادی که فاقد وضو هستند بهبود بخشد.
