طرحواره، مفهومی با پیشینه نظری گسترده در حوزه روانشناسی و به معنای ساختارشناختی انسان است. این مفهوم در پژوهشهای میانرشتهای نیز مورد توجه پژوهشگران بوده و دستاوردهای ارزندهی را به ارمغان آورده است. در مطالعات نظری معماری بر غنای طرحوارههای ذهنی معماران برای نقشآفرینی در ادراک و خلق آثار معماری تأکید شده است. در برخی از آثار معماری اسلامی، این غنای ذهنی به گونهای در کالبد اثر تجلی یافته که توصیف ماهیت جامع آن بر پایه نظریات روانشناسان، امکانپذیر نمیباشد. این مسئله، تدقیق ماهیت طرحواره ذهنی طراحان معماری را با اتکا به فلسفه اسلامی ضروری مینمایاند. از این رو هدف پژوهش حاضر، ارائه تبیینی نو از ماهیت طرحوارههای ذهنی معماران بر پایه نظام معرفتشناسی در اندیشه فیلسوف مسلمان، صدرالدین محمدبن ابراهیم شیرازی، در نظر گرفته و این سؤالات مطرح شد: کدام بخش از دیدگاه روانشناسان در خصوص طرحواره منطبق با دیدگاه صدرا و کدام بخش متفاوت از آن میباشد؟ در نظریه طرحواره، کدامیک از اصول فلسفی و مبانی معرفتشناسی صدرا مغفول مانده است؟ تعریف جامعتر از طرحوارههای ذهنی معماران چیست؟ در این پژوهش که از نوع پژوهشهای بنیادی است، دادهها بر پایه مطالعات کتابخآنهای گردآوری و با رویکرد تطبیقی وجوه اشتراک و افتراق میان دو دیدگاه بدست آمد و در گام بعدی با استفاده از روش استدلال منطقی در تبیینی صدرایی از ماهیت طرحواره ذهنی معماران مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفت. در نهایت این نتیجه حاصل شد که اشتراکاتی در میان دو دیدگاه وجود دارد نظیر رابطه عین و ذهن، تغییر و گسترش ادراکات و تشکیک در ادارک یک پدیده محسوس. با این حال وجوه افتراقی نیز بدست آمد که از میان آنها سه مورد، بنیادیتر است. اولین مورد، اطلاق انتزاعِ صورت ذهنی در مراحل شکلگیری طرحوارههای ذهنی است که همسو با دیدگاه صدرا نمیباشد. از نظر ایشان در حرکت جوهری نفس، تأویل رخ میدهد و نفس انسان متناسب با هر مرتبه هستی که در آن حضور دارد، میتواند به ادراک پدیده در مرتبه متناظر با آن نائل آید. علاوه بر این صدرا در سیر صعودی معرفت، حرکت جوهری نفس را سیری همگرا به سوی مرتبه والای ذات الهی تعریف میکند ولی در نظریه طرحواره، غایتی واحد برای نظام سلسلهمراتبی شناخت تعریف نمیشود. تفاوت دیگر، معرفت شهودی در دیدگاه صدرا است که به آن در نظریه طرحواره اشاره نشده است. با توجه به تشابهات و تفاوتهای بدست آمده بازتعریف طرحواههای ذهنی معماران مبتنی بر دیدگاه صدرا ارائه شد.