نیما میرزایی، پرستو محمدی،
جلد 24، شماره 2 - ( 6-1392 )
چکیده
کشور ایران با دارا بودن جایگاه سوم و دوم جهانی در زمینه ذخائر نفت و گاز یکی از ثروتمند ترین کشور های دنیا محسوب می گردد. یکی از مهمترین و با ارزش ترین مشتقات گازی ، اتان می باشد که با انجام فرایند کراکر بر روی آن ،محصولی با ارزش بسیار بالای اتیلن تولید می شود ، اتیلن خود خوراک واحدهای پتروشیمی پلیمری است که محصولات با ارزش افزوده بالاتر همچون انواع فیلم ها، لوله ، مواد پلاستیکی و ... را تولید می کنند، که علاوه بر ایجاد منافع مالی برای کشور ، دارای اهمیت راهبردی به دلیل نوع کاربرد آنها و وابستگی صنایع مختلف به آنها، می باشد. به دلیل بروز بودن صنعت پتروشیمی و بالتبع آن، دانش مورد نیاز احداث آن ، تصمیم گیری پیرامون نحوه دستیابی به این دانش و فناوری، از اهمیت و ارزش بالائی برای شرکت های متولی توسعه این صنعت برخوردار است . در این مقاله هدف تعیین مناسبترین راهبرد انتقال فناوری با استفاده از دانش خبرگان دارای تجربه (در صنعت پتروشیمی بالاخص حوزه اتیلن) و مدل تصمیم گیری AHP می باشد.در این مسئله 8 راهبرد ممکن انتقال فناوری اتیلن با توجه به شرایط صنعت پتروشیمی در ایران شناسائی گردیدند که عبارت بودند از:کنسرسیوم تحقیقاتی، برون سپاری فناوری، همکاری مشترک ، سرمایه گذاری مشترک ، خرید فناوری، خرید سازمان ارائه کننده فناوری، تحقیق و توسعه و مهندسی معکوس، که در نهایت روش تحقیق و توسعه به عنوان مناسبترین راهبرد انتقال فناوری اتیلن انتخاب گردید
