در این تحقیق امکان استفاده از روش الگوریتم ژنتیک جهت طراحی بهینه شبکههای فاضلاب مورد بررسی و تحقیق قرار گرفته است. مساله طراحی بهینه شبکههای فاضلاب با استفاده از مجموعه متغیرهای طراحی متفاوتی حل و نتایج آن با یکدیگر مقایسه شده است. نتایج حاصل بیانگر برتری روشی است که در آن از شیب لولهها بعنوان متغیرهای تصمیم استفاده شده است. قابلیتهای مدلهای ارایه شده از طریق بکارگیری مدل در مورد دو مساله نمونه بررسی و نتایج آن با نتایج حاصل از روشهای برنامه ریزی ریاضی و برنامه ریزی پویا مقایسه شده است.
