دانشگاه علم و صنعت ایران، دانشگاهی است با هویت اسلامی- ایرانی که برای ایفای نقش و مسوولیت خود، به رشد و تعالی، تقوا و فضایل انسانی، ارتقای علمی و پژوهشی، زایندگی علمی، تولید دانش و فناوری و احترام به حقوق مالکیت معنوی در راستای سیاست­های کلان جمهوری اسلامی ایران در سطح جهانی اهتمام دارد. دانشگاه عرصه فعالیت­های فکری، چالش­های اندیشه و راهبری جامعه به سوی آینده­های روشنتر قلمداد می­شود که یکی از مهمترین مولفه­های این نهاد دانشجو است. در واقع تمامی تلاش­های صورت گرفته در آموزش عالی کشور برای تربیت بایسته و شایسته این گروه است. عمده این تلاش­ها فراهم آوردن امکانات آموزشی و پژوهشی، تامین نیازهای اساسی و اولیه زندگی فردی و اجتماعی و بطور کلی کوشش برای محیطی آرام، پویا و نشاط انگیز است تا این نیروی عظیم و سازنده، جز پیشرفت و تعالی هدفی نداشته باشد و اسیر مشکلات حاشیه ای نبوده و با جسمی سالم و روانی آسوده در این راه گام بردارد. بهداشت و درمان دو مقوله­ای است که می­تواند در ساختن یک جامعه دانشگاهی پویا و فراهم آوردن سلامتی و آرامش جسمی، روانی و اجتماعی نقش قابل توجهی ایفا نماید. برای دستیابی به این مهم، اداره بهداشت و درمان دانشگاه علم و صنعت ایران، به عنوان زیر مجموعه حوزه معاونت دانشجویی و فرهنگی دانشگاه عهده­دار ارائه خدمات بهداشتی به دانشگاهیان گردیده است. در این راستا بهداشت محیط به عنوان یکی از زیر مجموعه­های اداره بهداشت و درمان دانشگاه در راستای مشارکت در توسعه تندرستی، حفظ و ارتقای وضعیت بهداشتی و همچنین اقدامات عملیاتی، نظارتی و آموزشی برای حل مسائل بهداشتی در سطح دانشگاه، خوابگاههای دانشجویی و سایر واحدهای زیر مجموعه دانشگاه ایجاد شده است. بهداشت محیط دارای رسالت دانشگاهی می­باشد که در راستای اهداف سلامت دانشگاهیان بر اساس اولویت­های وزارت علوم، تحقیقات و فناوری و دانشگاه علم و صنعت ایران می­باشد. واحد بهداشت محیط دارای پتانسیل لازم برای برگزاری دوره­های آموزشی در سطح دانشگاه، ایجاد و توسعه فعالیت­های بهداشتی با سازمان­های دولتی از جمله مراکز بهداشتی درمانی موجود در منطقه، واحد بهداشت و سلامت وزارت بهداشت و واحد ایمنی، بهداشت و محیط زیست وزارت علوم، ارزیابی وضعیت بهداشتی موجود و ارائه راه حل برای بهسازی می­باشد. واحد بهداشت محیط متناسب با نیازهای بهداشتی به ارتقای سطح بهداشت دانشگاه حساس بوده و با ارائه خدمات آموزشی، مشاوره­ای، نظارتی و سنجش مداوم شاخص­های بهداشتی به ارائه راهکارهای مناسب اقدام می­کند.
بهداشت محیط (به انگلیسی: Environmental health) عبارت است از کنترل همه عواملی که اثر سویی بر پایدار ماندن سلامت انسان می‌گذارند. این شامل بیماری‌های زیادی می‌شود که از طریق آب، هوا، مواد غذایی و بسیاری از عوامل محیطی دیگر سلامت انسان را تهدید می‌کنند. بهداشت محیط همچنین در برگیرنده مطالعه فاکتورهای محیطی مضر برای سلامت انسان و شناخت و پیشگیری و رفع اثرهای ناشی از این عوامل است. بهداشت محیط تمام جنبه‌های فیزیکی، شیمیایی و فاکتورهای بیولوژیکی ظاهری افراد و همه فاکتورهای موثر رفتاری را اداره می‌کند. این موضوع شامل ارزیابی و کنترل فاکتورهای محیطی می‌باشد که بالقوه روی سلامت تاثیر دارند. بهداشت محیط، پیشگیری از بیماری‌ها و حمایت از محیط‌های سالم را هدف خود قرار داده است. این تعریف در مقابل رفتارهای مرتبط با محیط، همچنین رفتارهای مرتبط با محیط اجتماعی و فرهنگی و ژنتیکی قرار نمی‌گیرد. در واقع هدف بهداشت محیط کنترل کلیه عواملی است که بالقوه و بالفعل تاثیرات سویی بر بقاء و سلامتی انسان اعمال می‌کنند. برای رسیدن به این هدف، بهره‌گیری اصول مهندسی و دانش زیست‌محیطی به منظور کنترل، اصلاح و بهبود عوامل فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیک محیط جهت حفظ و ارتقاء سلامتی و رفاه و آسایش انسان ضرورت می‌یابد.
مطابق با آیین‌نامه بهداشت محیط مصوب مورخه 24/04/1371 هیات دولت جمهوری اسلامی ایران و همچنین آیین‌نامه اجرایی قانون اصلاح ماده ۱۳ قانون مواد خوردنی، آشامیدنی، آرایشی و بهداشتی مصوب 18/03/1392 تعریف«بهداشت محیط» عبارت است از کنترل عواملی از محیط زندگی که به گونه‌ای روی سلامت جسمی، روانی و اجتماعی انسان تاثیر می‌گذارند. در این تعریف به مجموعه‌ای از آب و هوا و خاک و روابط بین آن‌ها و کلیه موجودات زنده «محیط» می‌گویند. به طور کلی محیط به مجموعه‌ای از عوامل و شرایط خارجی و تاثیرات وارده ناشی از آن‌ها بر زندگی یک موجود اطلاق می‌گردد و یا به عبارتی دیگری توازن و تطابقی که باید میان انسان و محیط زیست او وجود داشته باشد تا موجبات بهزیستی جسمی روانی و اجتماعی برای او فراهم شود و پیشگیری از بیماریها بوسیله کنترل و از بین بردن عوامل محیطی که در انتقال و برقراری بیماری موثر هستند مورد نظر است.