برگزاری دفاعیه دکتری مهندس خلیل دنیا دیده
| تاریخ ارسال: 1398/4/26 |
 |
مهندس خلیل دنیا دیده دانشجوی دوره دکتری این دانشکده گرایش مهندسی و مدیریت ساخت، 30 تیرماه سال 98 از رساله خود تحت عنوان «بررسی اثر تغلیظ پذیری بتن خود تراکم بر پیوستگی بین لایه‌ای بتن تازه و فشار قالب» در محل سالن کنفرانس دکتر عباس‌نیا با راهنمایی دکتر غلامرضا قدرتی امیری و دکتر پرویز قدوسی دفاع نمود. |
| چکیده این رساله به شرح زیر می‌باشد: بتن خودتراکم یکی از مهمترین پیشرفت‌ها در صنعت ساختمان در سال‌های اخیر به شمار می‌رود. این نوع بتن، قابلیت جاری شدن داشته و حفرات مابین میلگردها و گوشه قالب‌ها را بدون نیاز به تراکم پر می‌کند. از طرف مقابل، افزایش روانی این نوع بتن موجب افزایش فشار جانبی قالب می شود که لزوم طراحی دقیق قالب بندی را ایجاب می کند. همچنین با توجه به روانی بالای بتن خودتراکم، روش‌های تخمین فشار جانبی بتن‌های ویبره شده و با اسلامپ معمولی، برای بتن های خودتراکم قابل استفاده نیست. یکی دیگر از ویژگی های بتن خودتراکم، عدم لزوم ارتعاش بتن در زمان بتن ریزی می باشد. اما این ویژگی بتن را در زمان بتن ریزی های چند لایه در معرض عدم پیوستگی قرار می دهد. از مهم ترین پارامترهای تاثیرگذار بر ایجاد عدم پیوستگی، تغلیظ پذیری بتن می باشد. بتن با تغلیظ پذیری بالا احتمال به وجود آمدن عدم پیوستگی را زیاد می کند. از طرف دیگر پایین بودن نرخ تغلیظ پذیری می تواند منجر به عدم پایداری بتن گردد. بنابراین هدف بخش اول این تحقیق، ارزیابی روش های مختلف تعیین تغلیظ پذیری بتن خودتراکم به منظور تعیین مناسب ترین روش جهت ارزیابی این پارامتر می باشد. سپس ارتباط بین پارامترهای رئولوژی و فشار قالب مورد بررسی قرار گرفته و مدلی جامع برای تعیین حداکثر فشار اولیه بر اساس تغلیظ پذیری ارائه می گردد. در بخش دوم این تحقیق، در رابطه پیوستگی بین لایه ای، اثر تغلیظ پذیری و زبری بر پیوستگی بین لایه ای بتن تازه خودتراکم مورد بررسی قرار گرفته و مدلی جامع برای بررسی زمان بحرانی ارائه می گردد. در این تحقیق به منظور بررسی اثر متغیرهای مختلف بر تغلیظ پذیری، مشخصات فشار قالب و پیوستگی بین لایه ای، پانزده نسبت مخلوط بتن خود تراکم با لحاظ داشتن متغیر های متنوع (نسبت آب به سیمان متفاوت، مقدار سیمان متفاوت و نیز افزودنی های معدنی با جایگزینی وزنی و حجمی سیمان) ساخته شد. بر اساس نتایج آزمایش های تغلیظ پذیری می توان گفت روش های مورد آزمایش در این تحقیق از همبستگی قابل قبولی برخوردار هستند. از میان این روش ها، نتایج دو روش شکست ساختار و مساحت هیسترزیس به واسطه تشابه بیشتر در ساز و کار آزمایش (برجسته کردن تمایز بین رفتار برگشت پذیر و برگشت ناپذیر) از همبستگی بیشتری برخوردارند. از طرف دیگر روابط پیش بینی مشخصات فشار قالب با ضریب همبستگی قابل قبول به منظور پیش بینی رفتار بتن در قالب ارائه گردید. در رابطه با نتایج بخش پیوستگی لایه ها، نتایج ازمایش های شکست فشاری و مقاومت کششی نشان داد که در زمان های اولیه (زیر 60 دقیقه) ارتباط قوی ای بین تغلیظ پذیری و مقاومت پیوستگی وجود دارد. در زمان های طولانی (60 دقیقه به بالا) نقش تغلیظ پذیری کمتر و تأثیر زبری پایه افزایش می یابد. به منظور پیش بینی مقاومت ناحیه پیوستگی، روابط ریاضی بر اساس نتایج مقاومت پیوستگی با اعمال فشار و کشش ارائه گردید. همبستگی بالای میان این روابط و نتایج واقعی، نشان از دقت بالای این مدل ها دارد. کلمات کلیدی: بتن خودتراکم، تغلیظ پذیری، فشار قالب، پیوستگی بین لایه ای، مواد جایگزین سیمان. رایانامه جهت ارتباط با دانشجوی فوق: donyadideh_84 [AT] yahoo.com |
دفعات مشاهده: 4414 بار |
دفعات چاپ: 485 بار |
دفعات ارسال به دیگران: 0 بار |
0 نظر
