چهارشنبه اول مهرماه، نخستین دانشجوی دوره دکتری ریاضی گرایش تحقیق در عملیات دانشگاه علم وصنعت ایران دانش‌آموخته خواهد شد.  مسعود خلیلی دانشجوی دوره دکتری ریاضی- گرایش تحقیق در عملیات دانشگاه روز چهارشنبه اول مهرماه سال 88 به عنوان اولین دانش‌آموخته دانشگاه علم وصنعت ایران در این گرایش، از رساله خود با عنوان «محاسبه کارایی نسبی با استفاده از محدودیتهای وزنی مختلف درتحلیل پوششی داده‌ها» به راهنمایی دکتر محمد رضا علیرضایی دفاع خواهد نمود. چکیده رساله مسعود خلیلی دانشجوی دوره دکتری ریاضی- گرایش تحقیق در عملیات دانشگاه روز چهارشنبه اول مهرماه سال 88 به عنوان اولین دانش‌آموخته دانشگاه علم وصنعت ایران در این گرایش، چکیده این رساله که راهنمایی آن را دکتر محمد رضا علیرضایی بر عهده داشته است؛ به شرح زیر میباشد. استفاده از محدودیتهای وزنی در تحلیل پوششی داده ها روش مناسبی برای جلوگیری از صفر شدن وزن ورودی ها و خروجی ها و اعمال نظر کارشناسان در خصوص اولویتهای اهمیتی شاخصها در محاسبه کارایی می باشد. از جمله محدودیتهای وزنی پر کاربرد می توان از محدودیتهای وزنی مطلق، ناحیه اطمینان نوع اول و نوع دوم نام برد. در محدودیتهای وزنی مطلق کرانهای پایین و بالا بر وزنهای ورودی و خروجی اعمال می شود. در محدودیتهای وزنی نوع اول کران پایین و بالا بر نسبت وزنهای ورودی ها یا بر نسبت وزنهای خروجی ها به طور مجزا اعمال می شود در حالیکه در محدودیتهای وزنی نوع دوم کران پایین و بالا بر نسبت وزنهای ورودی بر خروجی اعمال شده و وزن ورودی ها و خروجی‌ها را به هم مرتبط می کند. اضافه کردن محدودیتهای وزنی ناحیه اطمینان نوع اول به طور مستقیم به مدلهای خطی تحلیل پوششی داده ها بیشترین کارایی نسبی را به درستی محاسبه می کند ولی در خصوص محدودیتهای وزنی مطلق و ناحیه اطمینان نوع دوم ممکن است کارایی نسبی کمتر از مقدار واقعی محاسبه شود یا اینکه مدل نشدنی شود. در این پایان نامه این اشکالات بررسی شده و مدلهای بهبود یافته که مشکلات مذکور را رفع می کنند ارائه می گردد. همچنین مدلهای محاسبه کارایی نسبی با محدودیتهای وزنی مختلف در حالت پوششی ارائه شده و مدل اصلاح شده مبادله ای برای اعمال محدودیتهای وزنی نوع دوم از طریق شناسایی مبادله ها بین ورودی ها و خروجی ها بیان می گردد. در ادامه نوع کلی تری از محدودیتهای وزنی که همه محدودیتهای وزنی ذکر شده را شامل می شود تحت عنوان محدودیتهای وزنی تعمیم یافته معرفی شده و مدل صحیح محاسبه کارایی با استفاده از این نوع محدودیت وزنی مطرح می گردد. در نهایت استفاده از محدودیتهای وزنی در مدلهای با بازده به مقیاس افزایشی، کاهشی و متغیر مورد بررسی قرار گرفته، اشکالات به کار گیری مستقیم آنها در مدلهای خطی مطرح شده و مدلهای اصلاح شده برای محاسبه بیشترین کارایی نسبی ارائه می‌گردد. |
