نیاز پورغلامی بجارپسی (دانشجوی دکتری شیمی)، بیست و چهارم آبانماه 1393 از رساله دکتری خود با عنوان«پراکنده کردن نانولوله‌های کربنی با روش غیرکووالانسی» دفاع خواهد کرد.
چکیده این رساله که راهنمایی آن را دکتر بهشته سهرابی بر عهدهدارد، به شرح زیر است. ضمنا این جلسه دفاعیه ساعت 13در آمفی‌تاتر دانشکده مهندسی مواد و متالورژی برگزار خواهد شد.
چکیده:
جذب فیزیکی مواد فعال سطحی روی نانولوله‌های کربنی، شیوه‌ای موثر جهت پراکنده و جدا کردن دسته-های نانولوله‌های کربنی است. درکی عمیق از مکانیسم برهم‌کنش نانولوله – ماده فعال سطحی و ساختار تجمعات مواد فعال سطحی تشکیل شده روی نانولوله کربنی می‌تواند منجر به بهبود فرایند پراکنده‌سازی نانولوله‌های کربنی گردد. به این منظور در این رساله، از شبیه‌سازی‌های دینامیک مولکولی تمام اتمی و بزرگ مقیاس برای بررسی ساختار تجمعات مواد فعال سطحی روی نانولوله کربنی در سه سیستم مختلف که شامل مواد فعال سطحی کاتیونی حاوی گروه سر تری‌متیل‌آمونیوم (C16TAB و (C12TAB، مخلوط مواد فعال سطحی کاتیونی و آنیونی و مواد فعال سطحی دوقلو به همراه یک نانولوله کربنی تک-دیواره و مولکول‌های آب است، استفاده شده است. نتایج حاصل شده در سیستم‌های محتوی مواد فعال سطحی کاتیونی تک‌زنجیری (C16TAB و(C12TAB نشان می‌دهد که مورفولوژی تجمعات مواد فعال سطحی روی نانولوله کربنی به تعداد مولکول‌های مواد فعال سطحی موجود در جعبه‌ی شبیه‌سازی وابسته است، به طوری که با افزایش تعداد مولکول‌های مواد فعال سطحی، جذب سطحی تصادفی تک‌لایه‌ای به تدریج به مدل جذب تک‌لایه‌ای استوانه‌ای تغییر می‌یابد. همچنین نتایج این بخش نشان‌دهنده‌ تاثیر طول زنجیره‌ دُم هیدروکربنی ماده فعال سطحی روی فشردگی تجمعات تشکیل شده روی سطح نانولوله کربنی و پایداری سوسپانسیون‌های آبی نانولوله‌ها است. داده‌های حاصل از شبیه‌سازی در سیستم‌های مخلوط و در پوشیدگی سطح پایین مواد فعال سطحی نیز بیانگر تطابق کیفی نتایج با مُدل جذب سطحی تصادفی است، ضمن این که مخلوط کردن مواد فعال سطحی کاتیونی و آنیونی به نسبت‌های 90:10 و 10:90 تاثیری روی ساختار تجمعات مواد فعال سطحی تشکیل شده روی نانولوله کربنی نداشته است. یافته‌های حاصل از شبیه‌‌سازی در سیستم‌های محتوی مواد فعال سطحی کاتیونی دوقلو نیز نشان می‌دهد که ساختار ماده فعال سطحی روی مورفولوژی تجمعات مواد فعال سطحی اثرگذار است و مواد فعال سطحی دوقلو به دلیل نوع ساختارهای تجمعی‌شان، کارایی بالاتری برای پایدار کردن سوسپانسیون‌های آبی نانولوله-های کربنی دارند که با نتایج حاصل از آزمایشات تجربی نیز هماهنگی دارد. نتایج شبیه‌سازی همچنین نشان می‌دهد که با افزایش طول زنجیره‌ی آلکیلی فضاساز ماده فعال سطحی دوقلو، تجمعات نامنظم‌تری روی سطح نانولوله کربنی تشکیل می‌شود که با مُدل جذب سطحی تصادفی سازگاری بیشتری دارد.