چکیده
مطالعه ODH پروپان بر روی کاتالیست وانادیا بر پایه آلومینا در محدودهی دمایی 340 تا °C630 و نسبت پروپان به اکسیژن 1/3 تا 3/1 با تغییر محتوای جزء فعال (7/2، 4/5، و 9 درصد وزنی) در یک سیستم راکتور بستر ثابت انجام شد. افزایش محتوای وانادیا میزان فعالیت کاتالیست را افزایش میدهد در حالی که انتخابپذیری به پروپیلن را به طور یکنواخت کاهش میدهد. با افزایش دما از 340 به °C630، میزان تبدیل به پروپیلن در تمام نمونههای کاتالیستی رفتار صعودی نشان می دهد. الگوی تغییرات بازده پروپیلن با تغییر نسبت پروپان به اکسیژن از 1/3 به 3/1 دارای یک نقطه بیشینه است و حداکثر بازده پروپیلن بر روی کاتالیست 7/2 درصد وزنی در دمای °C550 به میزان 18% ثبت شد.
با استفاده از مدل Mars van-Kerevelen و الگوریتم ژنتیک به عنوان موتور حل، پارامترهای سینتیکی تعیین و مشخص شد که پارامترهای سینتیکی در دماهای پایین و بالا متفاوت است در دماهای پایین مرحله کاهشی هیدروژنزدایی اکسایشی پروپان مرحله غالب شبکه واکنش است در حالی که در دمای بالا واکنش اکسایشی سطح کاتالیست مرحله تعیین کننده شبکه واکنشها است.
بهترین کاتالیست مورد مطالعه (7/2 درصد وزنی) در یک راکتور بستر سیال با نسبت مولی برابر پروپان به اکسیژن، دماهای متفاوت از 480 به °C550، وGHSV های مختلف (48000، 60000، و cc/gr.hr 78000) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان میدهد که در یک دمای ثابت میزان تبدیل پروپان بهدست آمده در راکتورهای بستر ثابت بالاتر است. اما از نظر انتخابپذیری، راکتور بستر سیال نسبت به راکتور بستر ثابت بطور قابل توجهی بالاتر است که منجر به بازده بیشتر پروپیلن در راکتورهای بستر سیال شده است.
مدل دینامیک سیالات محاسباتی با دقت مناسبی قادر به تخمین حداقل سرعت سیالیت است. بر اساس مدل گرانولار توسعه یافته، حداقل سرعت سیالیت مطالعه و با مقدار تجربی به دست آمده مقایسه شد. مطالعه پدیدههای انتقال حرارت دوبعدی نشان میدهد که در کمتر از 10 ثانیه شرایط همدمایی در داخل بستر شکل میگیرد. این زمان در مدل سه بعدی حتی کمتر هم میشود. نتایج مدلسازی واکنش در طول راکتور تطابق خوبی در پیشبینی مقادیر درصد تبدیل و انتخابپذیری با مقادیر تجربی دارد.
کلمات کلیدی: هیدروژنزدایی اکسایشی پروپان، وانادیا، گاما آلومینا، Mars van-Kerevelen، راکتور بستر سیال، اثر پیشفیلتر.