مهندس مرتضی بیات دانشجوی دوره دکتری این دانشکده گرایش مهندسی مدیریت ساخت، 10 اسفندماه سال 98 از رساله خود تحت عنوان «تعیین نسبت بهینه آورده به وام و طول دوره امتیاز بهطور توأم در سیستم BOT با بهکارگیری تئوری چانهزنی سه جانبه» در محل سالن کنفرانس دکتر عباسنیا با راهنمایی دکتر مصطفی خانزادی دفاع نمود.
چکیده این رساله به شرح زیر میباشد:
ذینفعان پروژههای BOT که به روش مذاکره مستقیم واگذار میشوند شامل دولت میزبان، حامی پروژه و وامدهنده دارای معیارهای ارزیابی مالی متعارضی در خصوص پروژه هستند. تعیین همزمان متغییرهای تصمیمگیری مالی شامل طول دوره امتیاز و ترکیب تامین مالی (ترکیب آورده و وام) با در نظر گرفتن معیارهای ارزیابی مالی هر سه ذینفع و فرآیند مذاکره بین ذینفعان در موفقیتآمیز بودن پروژه و جلوگیری از شکست مذاکرات و یا تحمیل هزینههای تجدید مذاکرات بین ذینفعان پروژه نقش اساسی دارد.
در تحقیق حاضر ابتدا مدل مالی در قراردادهای BOT توسعه داده شده است. سهم دولت میزبان از منافع مالی پروژه برابر مجموع مالیات بر درآمد شرکت پروژه و درآمدهای پروژه در دوره بهرهبرداری پس از انتقال پروژه به دولت تا انتهای عمر اقتصادی پروژه در نظر گرفته شده است. سپس تحلیل ریاضی تعارض منافع و علائق مالی ذینفعان پروژه BOT ارائه شده است. جهت حل تعارض مالی بین ذینفعان پروژه BOT با بکارگیری نظریه چانهزنی، سه مدل ریاضی به منظور تعیین همزمان طول دوره امتیاز و ترکیب آورده و وام با در نظر گرفتن فرآیند چانهزنی بین ذینفعان تدوین گردیده است. مدل اول مبتنی بر چانهزنی دو جانبه بین دولت میزبان و حامی پروژه با افق نامحدود و با در نظر گرفتن الزامات وامدهنده، مدل دوم بر اساس چانهزنی سه جانبه بین ذینفعان پروژه، و مدل سوم بر اساس چانهزنی دو جانبه بین حامی پروژه و دولت میزبان با افق محدود و با رعایت الزامات وامدهنده طول دوره امتیاز و ترکیب تامین مالی را پیشبینی مینمایند. اثر ریسکها و عدم قطعیتها نیز در مدلهای پیشنهادی لحاظ شده است.
یافتههای تحقیق نشان میدهد مقادیر متغییرهای تصمیمگیری طول دوره امتیاز و ترکیب آورده و وام تابعی از فرآیند چانهزنی بین ذینفعان است. در نظر گرفتن مالیات بر درآمد پرداختی توسط حامی پروژه به عنوان بخشی از منافع مالی دولت میزبان، موجب افزایش طول دوره امتیاز مورد توافق بین ذینفعان میگردد. در هر سه مدل پیشنهادی، اثر ترتیب پیشنهاد دهندگان در مذاکره در تعیین طول دوره امتیاز و سطح آورده مورد تحلیل قرار گرفته است. در مدل اول و دوم پیشنهاد دهنده اول بودن برای دولت میزبان و یا حامی پروژه منجر به سهم بیشتری از منافع مالی پروژه برای آنها میگردد حال آنکه در مدل سوم، پیشنهاد دهنده آخر بودن برای دولت میزبان و یا حامی پروژه دارای مزیت است. واژههای کلیدی: نسبت آورده به وام، طول دوره امتیاز، بازی چانهزنی، تعارض منافع، ساخت- بهره برداری- واگذاری (BOT).
رایانامه جهت ارتباط با دانشجوی فوق: morbayatyahoo.com