نظریه «تعامل انسان با ایده‌های فضایی مهندسی در معماری» تشریح شد

  نظریه «تعامل انسان با ایده‌های فضایی- هندسی در معماری»، روز دوشنبه هفدهم دی ماه سال91، از زبان مهندس نقره‌کار، صاحب نظریه مذکور تشریح شد.

  مهندس نقره­کار که سخنران جلسه فرهنگی اساتید بود در خصوص طرح مساله نظریه خود گفت: حکمت و فلسفه هنر و معماری معاصر و راهبردها و کاربردهای ناشی از آن، به بحران و ناهنجاری­های فزاینده­ای دچار شده است. حاصل این وضعیت در طراحی معماری، بی ارتباط شدن ایده­های فضایی- هندسی معماران از نیازهای واقعی و متنوع مخاطبان و خودبنیادی فرم از محتواست و جدایی صورت از معنا و سرانجام، صورت­پرستی (فرمالیسم)، گونه­ای بت­پرستی در حوزه هنر و معماری تلقی می­شود.

  وی در این رساله، راه برون­رفت از بحران را، پیروی از مکتب اسلام و ابعاد نظری- عملی آن و تجربه­های مثبت تاریخی در تمدن اسلامی می­داند.

  مهندس نقره‌کار در توضیح این نظریه اظهار داشت: علاوه بر ساختار جهان­بینی و معرفت­شناسی اسلامی، بر پایه انسان­شناسیِ برگرفته از روایتی از حضرت علی(ع) است که ایشان نفس انسان را دارای چهار مرتبه گیاهی، حیوانی، عقلانی و روحانی دانسته و برای هر کدام از نفوس، پنج قوه و دو حاصل ادراکی برشمرده است.

  وی گفت: مطابق این رساله، معماری گرایشی میان­دانشی است با این توضیح که در فرایند طراحی، ایده­های هنرمندان و معماران، از عمیق­ترین لایه­های وجودی آنها سرچشمه می­گیرد و مخاطبان و استفاده­کنندگان آنها هم انسانها هستند پس اگر معماری را به عنوان یک پدیده در نظر بگیریم، هم علت فاعلی و هم علت غایی آن جزو علوم انسانی شمرده می­شوند. از سوی دیگر، چگونگی کالبدپردازی و پیکربندی بنا به عنوان علت­های صوری و مادی آن، به مواد و مصالح مادی مربوط می­شود، بنابراین معماری به حوزه علوم تجربی نیز راه می­یابد. همچنین معماری در بستر طبیعت، سامان پیدا می­کند پس عوامل محیطی موثر بر آن هم در حوزه علوم زیستی وارد می­شود. بنابراین در مجموع، معماری با هر سه حوزه علوم مادی، زیستی و انسانی سر و کار دارد و تعریف اجمالی «معماری= مهندسی ساختمان+هنر ساختمان» را می­توان پذیرفت.